Erasmus+ ‘Destination: Happiness!’ w dobie pandemii i nauki zdalnej

Justyna Jagieła

Praca projektowa jest prawdziwym wyzwaniem, ale daje najwięcej korzyści i satysfakcji w pracy z uczniem. Pozwala na wszechstronny rozwój kompetencji i rozwija kreatywność zarówno ucznia, jak i nauczyciela. Projekty unijne Erasmus+ są świetnym przykładem wdrażania działań projektowych.

Projekty międzynarodowe, bazujące na krótkoterminowych wymianach dla młodzieży oraz działaniach w społeczności szkolnej i lokalnej w okresie 2 lub 3 lat, towarzyszą naszemu liceum od 2009 r. Doskonale wpisują się w filozofię nauczania, misję oraz profil absolwenta Międzynarodowego Liceum Ogólnokształcącego Paderewski.

Projekty są doskonałym uzupełnieniem dla rozwijanych w szkole sprawności, umiejętności i kompetencji.

Od 2015 r. zrealizowaliśmy aż cztery projekty Erasmus+ (w ramach akcji KA229 Partnerstwa Współpracy Szkół w sektorze Edukacja Szkolna), a dwa kolejne są w fazie działań. Wcześniej były to trzy Wielostronne Partnerskie Projekty Szkół COMENIUS (więcej o naszych projektach przeczytamy na stronie liceum). W większości z nich jesteśmy koordynatorami głównymi, a więc twórcami pomysłu, wizji celów i planu działań, sposobu ich realizacji oraz kierujemy i scalamy pracę wszystkich szkół partnerskich!

Dlaczego projekty są tak ważne?

O zaletach płynących z realizacji projektów unijnych powstał już osobny artykuł, a w nim podsumowanie korzyści pod kątem trzech grup odbiorców: uczniów, ich rodziców oraz kadry nauczycielskiej (→ Projekty w pracy z uczniem). Projekty charakteryzują regularne, pozalekcyjne spotkania uczniów z nauczycielami i praca metodą projektu, która sprowadza się do działań w parach, w grupach lub tych wykonywanych indywidualnie (w zależności od podziału obowiązków lub przyporządkowania ról). Skupia się przede wszystkim na samodzielnym ustalaniu działań i podejmowaniu przez uczniów kolejnych kroków. To oni, rozpoczynając współpracę nad określonym zadaniem lub problemem, dokonują rozeznania, dzielą się na grupy lub przyporządkowują sobie role, ustalają etapy pracy, rozkładają je w czasie, podchodzą do realizacji, a następnie poddają ją refleksji lub samoocenie. Dlatego też w pracy nad projektami międzynarodowymi kluczową rolę odgrywają systematyczne spotkania celem konsultacji, dzielenia się efektami podejmowanych działań i osiągnieć. Cykl życia projektowego nie zakładał jednak nadejścia pandemii, izolacji oraz nauczania zdalnego.

Erasmus+ ‘Destination: Happiness!’, gdy naszą wspólną drogę w kierunku szczęścia przecięła pandemia, izolacja i nauka zdalna

Projekt dla młodzieży naszego liceum, do którego zaprosiliśmy zaprzyjaźnione szkoły partnerskie z Czech, Grecji, Litwy i Rumunii, i który w zamyśle miał sprostać potrzebom naszych społeczności szkolnych, napotkał na wiele przeszkód wynikających z sytuacji pandemicznej, izolacji i ograniczeń dla pracy zdalnej. Przedsięwzięcie udało się realizować dzięki ogromnemu zaangażowaniu i oddaniu uczniów, którzy rozpoczęli je w minionym roku szkolnym oraz nowym osobom, które wzmocniły szeregi grupy projektowej. Projekt był kontynuowany pomimo zamrożenia opcji wyjazdów zagranicznych oraz spotkań i warsztatów na żywo, a ostatnio wręcz nabrał na sile i prędkości.

Uczniowie skończyli pracę nad modułem drugim projektu, który dotyczył pojęcia stresu – jego rodzajów, źródeł, objawów, szkodliwości ale i możliwych stron pozytywnych. W tym projekcie dzielili się także sposobami radzenia sobie ze stresem, dowiadywali się od ekspertów, jak kontrolować i zarządzać stresem albo zapobiegać jego pojawieniu się czy zintensyfikowaniu. Badania i poszukiwanie informacji prowadziły do wielu ciekawych wniosków, odsłaniały też mniej oczywiste aspekty tak złożonego zjawiska, jakim jest stres. Powstały cudowne i autentyczne wpisy na bloga, zestawy porad i wytycznych, podcasty czy wpisy na forum projektowym. Uczniowie dzielili się w nich dobrymi praktykami, podsuwali swoje zindywidualizowane pomysły albo po prostu szczerze, i emocjonalnie chwilami, wypowiadali się na temat ich doświadczeń ze stresem (wiele osobistych wypowiedzi dotyczyło odnajdywania się w rzeczywistości pandemicznej i nauce zdalnej).

Włączenie się do działań projektowych naszej szkolnej psycholog, Pani Małgorzaty Szpiłyk, zaowocowało wirtualnym spotkaniem uczniów i nauczycieli ze wszystkich szkół partnerskich, które odbyło się 22 kwietnia b.r. W oparciu o pracę w grupach międzynarodowych, dyskusje, rozmowy i ćwiczenia na bazie treningu uważności (mindfulness), uczniowie zapoznali się ze sobą i weszli w długo wyczekiwaną interakcję. Przy okazji podsumowali wnioski z pracy nad pierwszym i drugim modułem projektu (definicje i rozumienie szczęścia oraz okiełznanie stresu).
Ciągłość w realizacji projektu, pomimo trudności podyktowanych izolacją, to również zasługa grona naszych nauczycieli, zwłaszcza zespołu językowców, którzy wielokrotnie w okresie nauki zdalnej, nawiązywali do treści, idei i aktywności promowanych przez projekt. Dni Erasmusa (#ErasmusDays) obchodzone w minionym roku w dniach 15-17 października, Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego (10 października) czy Międzynarodowy Dzień Szczęścia (20 marca), to szczególne dni – ich wyjątkowość została zaakcentowana na lekcjach, gdzie rozpowszechnianie ich zasadności połączyliśmy z przekazem naszego projektu. Efekty? Moc prac uczniowskich i niebywały pokaz kreatywności oraz zrozumienia: przemowy, wystąpienia, ‘pep talks’ (motywujące gadki), infografiki czy interaktywne tablice z opiniami, wnioskami i cennymi lekcjami na przyszłość. To jednak ponad wszystko okazja do rozmów o tym, co ważne a często niedopowiedziane, przeoczone lub zaniedbane.

Przed pandemią

Najbardziej tętniące „życie projektowe” to początki jego realizacji, czyli miesiące nauki w ubiegłym roku szkolnym, poprzedzające pierwszą falę epidemii i zamknięcie szkół. Projekt wystartował z zadaniem zgłębienia pojęcia szczęścia w różnych naukach czy dziedzinach i objął poszukiwaniem jego definicji wiele przedmiotów szkolnych m.in. psychologię, filozofię, biologię, chemię. Tematyka szczęścia pojawiła się również na języku polskim, językach obcych, geografii i historii.

Natomiast uczniowie pracując w grupach, skupili się z kolei na swoich pomysłach dotyczących formy przedstawienia szczęścia. I tak powstały sesje zdjęciowe z eksponatami, będącymi naszymi talizmanami i przekaźnikami szczęścia oraz mini wystawa z wyjątkowym eksponatem – słojem, zawierającym warstwy, które ilustrowały nasze priorytety w życiu. Przyodziano także jeden z zakątków szkoły w różne zdjęcia, plakaty oraz pozytywne i motywujące myśli.

Jedna z grup natomiast przeprowadziła ankietę wśród młodzieży licealnej na temat poziomu szczęścia, zadowolenia, samoakceptacji oraz możliwego stresu, gorszego samopoczucia czy depresji, których można doświadczyć w przestrzeni szkolnej czy innych środowiskach, jak rodzina czy przyjaciele. Wyniki ankiety zostały szczegółowo przeanalizowane i omówione na spotkaniu projektowym, a pomysły na udoskonalenie przestrzeni i poprawę atmosfery szkolnej czekają na pełny powrót uczniów do szkół.

Zorganizowaliśmy również ogólnoszkolną debatę o szczęściu, gdzie zaproszeni goście (Eliza Nowikowska – edukatorka i była dyrektor Społecznej Szkoły Podstawowej im. Sebastiana Fabiana Klonowica w Lublinie, Krzysztof Boguń- dziennikarz, ojciec Filip Buczyński – założyciel Lubelskiego Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia, Maciej Wodziński – filozof, wykładowca na Wydziale Filozofii i Socjologii UMCS), rozprawiali o rozumieniu szczęścia oraz procesie i drodze do jego odczuwania. Odbył się również wieczór filmowy z motywem szczęścia. Po każdym z obejrzanych filmów (Choć goni nas czas oraz W pogoni za szczęściem) nauczyciele projektowi dyskutowali z uczniami na temat przesłania i wartości ukazanego w obrazach filmowych.

Co przed nami?

Gdzie teraz jesteśmy? Na którym odcinku trasy ku szczęściu? Projektowo: w połowie drogi. Przed nami jeszcze dwa moduły projektowe, a w nich badanie zależności pomiędzy szczęściem i naturą oraz wpływu naszej ingerencji w środowisko naturalne na dobrostan psychiczny i zdrowie. Znajdzie się również miejsce na świadome i aktywne obywatelstwo celem zarażania pomysłami na szczęście i bardziej zrównoważone działanie na rzecz przyrody. Projekt został wydłużony o kolejny rok i żywimy ogromną nadzieję, że w kolejnym – czyli ostatnim roku działania projektu – uda nam się wreszcie odwiedzić Bukareszt, Jonavę, Uherský Brod oraz zorganizować wizytę goszczącą w Polsce.

Serdecznie zapraszamy do odwiedzenia projektu w mediach społecznościowych: Instagram (_destination_happiness_), Facebook (Destination: Happiness) oraz zapoznania się z celem oraz stroną projektu.

Justyna Jagieła – koordynator projektów Erasmus+, wychowawca i nauczyciel języka angielskiego w Międzynarodowym Liceum Paderewski w Lublinie.

Erasmus+ ‘Destination: Happiness!’ w dobie pandemii i nauki zdalnej

Artykuły, które mogą Cię zainteresować:

Licencja CC BY-SA